potargać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potargałem się +(e)m się potargał	potargałam się +(e)m się potargała	potargałom się +(e)m się potargało	potargaliśmy się +(e)śmy się potargali	potargałyśmy się +(e)śmy się potargały
2 os.	potargałeś się +(e)ś się potargał	potargałaś się +(e)ś się potargała	potargałoś się +(e)ś się potargało	potargaliście się +(e)ście się potargali	potargałyście się +(e)ście się potargały
3 os.	potargał się	potargała się	potargało się	potargali się	potargały się

bezosobnik: potargano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		potargajmy się
2 os.	potargaj się	potargajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	potargałbym się bym się potargał	potargałabym się bym się potargała	potargałobym się bym się potargało	potargalibyśmy się byśmy się potargali	potargałybyśmy się byśmy się potargały
2 os.	potargałbyś się byś się potargał	potargałabyś się byś się potargała	potargałobyś się byś się potargało	potargalibyście się byście się potargali	potargałybyście się byście się potargały
3 os.	potargałby się by się potargał	potargałaby się by się potargała	potargałoby się by się potargało	potargaliby się by się potargali	potargałyby się by się potargały

bezosobnik: potargano by się

bezokolicznik: potargać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: potargawszy się

gerundium: potarganie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: targać się

Rz_nieżywotny

+

potargać się

+

Zob. targać