ośmielić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że ktoś podjął działanie, z którym się dotąd wstrzymywał z powodu różnych obaw

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Sława oraz bogactwo zdobyte w rycerskich zabawach ośmieliły go do stworzenia własnej drużyny i przyciągnięcia do niej znakomitych turniejowiczów. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
	Wygląda Pani na osobę otwartą i to mnie ośmieliło do napisania do Pani. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Lewa, wspomnienie prawej, 2003
	Płaszcz wielbłądzi i chusta (w mieście noszono turbany) ośmieliły go do wynurzeń. Ludzie spod namiotów nie powtarzają słów bez potrzeby. Wobec znajomego z grodu nie mówiłby równie otwarcie. źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
	Mały chłopczyk, który bawił się koło sąsiedniej ławki, gdzie siedziała jego matka, ośmielony tym uśmiechem, poturlał kolorową piłkę w naszą stronę. źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabel : opowiadania i reportaże, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieliłem +(e)m ośmielił	ośmieliłam +(e)m ośmieliła	ośmieliłom +(e)m ośmieliło	ośmieliliśmy +(e)śmy ośmielili	ośmieliłyśmy +(e)śmy ośmieliły
2 os.	ośmieliłeś +(e)ś ośmielił	ośmieliłaś +(e)ś ośmieliła	ośmieliłoś +(e)ś ośmieliło	ośmieliliście +(e)ście ośmielili	ośmieliłyście +(e)ście ośmieliły
3 os.	ośmielił	ośmieliła	ośmieliło	ośmielili	ośmieliły

bezosobnik: ośmielono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ośmielmy
2 os.	ośmiel	ośmielcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieliłbym bym ośmielił	ośmieliłabym bym ośmieliła	ośmieliłobym bym ośmieliło	ośmielilibyśmy byśmy ośmielili	ośmieliłybyśmy byśmy ośmieliły
2 os.	ośmieliłbyś byś ośmielił	ośmieliłabyś byś ośmieliła	ośmieliłobyś byś ośmieliło	ośmielilibyście byście ośmielili	ośmieliłybyście byście ośmieliły
3 os.	ośmieliłby by ośmielił	ośmieliłaby by ośmieliła	ośmieliłoby by ośmieliło	ośmieliliby by ośmielili	ośmieliłyby by ośmieliły

bezosobnik: ośmielono by

bezokolicznik: ośmielić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ośmieliwszy

gerundium: ośmielenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ośmielony

odpowiednik aspektowy: ośmielać

+

ośmielić

+

KOGO + (do CZEGO) + (CZYM)

Zob. śmiały