ośmielić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że ktoś nabrał śmiałości - pewności siebie w kontaktach z określonymi osobami lub w określonych działaniach albo sytuacjach

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Najwyraźniej bał się mnie. Próbowałem go ośmielić, zagadując o różne sprawy jego życia codziennego, ale odpowiadał monosylabami, jąkając się i plącząc, więc zaniechałem. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om Opowieść hipotetyczna, 1974
	Dziecko zapatrzone w niego, zapomina o lęku. Takie posługiwanie się misiem nie jest proste, trzeba bowiem ośmielić dziecko, trzeba przede wszystkim umieć porozmawiać z dzieckiem. źródło: NKJP: Grzegorz Okoński: Misie do radiowozów, Gazeta Poznańska, 2002-08-22
	Seksuolodzy doradzają, aby w sytuacjach, gdy zależy nam na tym, aby dobrze wypaść, nie zapominać o odrobinie alkoholu. Najlepiej niech to będzie kieliszek dobrego wina, który ośmieli osoby nieśmiałe. źródło: NKJP: X: Czym są afrodyzjaki? AMOR, Polska Głos Wielkopolski, 2007-02-22
	Żeby nieco ośmielić ludzi, zaproponowaliśmy „Taniec belgijski”, czyli wspólne, wszystkich obecnych tańcowanie. źródło: NKJP: (JEC): Salsa w strugach deszczu, Dziennik Polski, 2008-08-05

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieliłem +(e)m ośmielił	ośmieliłam +(e)m ośmieliła	ośmieliłom +(e)m ośmieliło	ośmieliliśmy +(e)śmy ośmielili	ośmieliłyśmy +(e)śmy ośmieliły
2 os.	ośmieliłeś +(e)ś ośmielił	ośmieliłaś +(e)ś ośmieliła	ośmieliłoś +(e)ś ośmieliło	ośmieliliście +(e)ście ośmielili	ośmieliłyście +(e)ście ośmieliły
3 os.	ośmielił	ośmieliła	ośmieliło	ośmielili	ośmieliły

bezosobnik: ośmielono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ośmielmy
2 os.	ośmiel	ośmielcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieliłbym bym ośmielił	ośmieliłabym bym ośmieliła	ośmieliłobym bym ośmieliło	ośmielilibyśmy byśmy ośmielili	ośmieliłybyśmy byśmy ośmieliły
2 os.	ośmieliłbyś byś ośmielił	ośmieliłabyś byś ośmieliła	ośmieliłobyś byś ośmieliło	ośmielilibyście byście ośmielili	ośmieliłybyście byście ośmieliły
3 os.	ośmieliłby by ośmielił	ośmieliłaby by ośmieliła	ośmieliłoby by ośmieliło	ośmieliliby by ośmielili	ośmieliłyby by ośmieliły

bezosobnik: ośmielono by

bezokolicznik: ośmielić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ośmieliwszy

gerundium: ośmielenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ośmielony

odpowiednik aspektowy: ośmielać

+

ośmielić

+

KOGO

Zob. śmiały