dygotać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. wykonywać bardzo szybkie, nieznaczne ruchy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

drżeć
trząść się
trzepotać się

nogi, ręce dygocą; ciało, maszyna, ziemia dygocze; kolana, ramiona, ściany dygocą
dygotać od grzmotów, od huku armat, od tupotu, od uderzeń
dygotać z emocji, z napięcia, z podniecenia, z pożądania, z przejęcia, ze strachu, z wściekłości, z zimna, ze złości
przestać, zacząć dygotać
dygotać jak galareta, jak listek, jak liść, jak osika, jak w febrze, jak w gorączce
pocić się i dygotać, szczękać zębami i dygotać

	Nie wierzyłem, że ustoi. I co pan powie, ustał. Skóra i kości. [...] Chwiał się, dygotał, ale ustał. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
	Gdyśmy się zbudzili, było jeszcze ciemno. Przemarznięci, dygocący z zimna, otrząsając się z liści i igliwia, wyszliśmy z lasu. źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967
	Stał z wyciągniętą ręką, aż ramię zaczęło mu dygotać z wysiłku. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	Mechanik i drugi pilot też wyglądali marnie: poszarzali, z sinymi wargami, dygotali od niekontrolowanych skurczów mięśni. źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
	Cisek Cahira stanął dęba, zarżał boleśnie [...]. Pozostałe wierzchowce też rżały i ciskały się, prom dygotał od uderzeń kopyt. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dygotałem +(e)m dygotał	dygotałam +(e)m dygotała	dygotałom +(e)m dygotało	dygotaliśmy +(e)śmy dygotali	dygotałyśmy +(e)śmy dygotały
2 os.	dygotałeś +(e)ś dygotał	dygotałaś +(e)ś dygotała	dygotałoś +(e)ś dygotało	dygotaliście +(e)ście dygotali	dygotałyście +(e)ście dygotały
3 os.	dygotał	dygotała	dygotało	dygotali	dygotały

bezosobnik: dygotano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dygotał będę dygotać	będę dygotała będę dygotać	będę dygotało będę dygotać	będziemy dygotali będziemy dygotać	będziemy dygotały będziemy dygotać
2 os.	będziesz dygotał będziesz dygotać	będziesz dygotała będziesz dygotać	będziesz dygotało będziesz dygotać	będziecie dygotali będziecie dygotać	będziecie dygotały będziecie dygotać
3 os.	będzie dygotał będzie dygotać	będzie dygotała będzie dygotać	będzie dygotało będzie dygotać	będą dygotali będą dygotać	będą dygotały będą dygotać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dygocmy dygoczmy
2 os.	dygoc dygocz	dygoccie dygoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dygotałbym bym dygotał	dygotałabym bym dygotała	dygotałobym bym dygotało	dygotalibyśmy byśmy dygotali	dygotałybyśmy byśmy dygotały
2 os.	dygotałbyś byś dygotał	dygotałabyś byś dygotała	dygotałobyś byś dygotało	dygotalibyście byście dygotali	dygotałybyście byście dygotały
3 os.	dygotałby by dygotał	dygotałaby by dygotała	dygotałoby by dygotało	dygotaliby by dygotali	dygotałyby by dygotały

bezosobnik: dygotano by

bezokolicznik: dygotać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

dygocząc
dygocąc

gerundium: dygotanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dygoczący

	+	dygotać	+	z CZEGO
	+	dygotać	+	od CZEGO

Zob. dygać