wzgardzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

uznać coś za mało wartościowe i nie skorzystać z tego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

pogardzić

	Czy mieszkańcy Bagandou i okolic zaakceptowali księdza? – Tak, pracuję tam już kilka lat. Poznaliśmy się nawzajem. Objeżdżam wszystkie okoliczne wioski i spotykam się z mieszkańcami. ? Ta integracja nie zawsze jest łatwa, zwłaszcza gdy nie można wzgardzić gościną tubylców… źródło: NKJP: Agnieszka Borzęcka: Muszę im pomagać, Gazeta Krakowska, 2005-06-04
	Żaden prawdziwy Polak nie wzgardzi kiełbaską lub szaszłykiem z grilla. źródło: NKJP: (AR): Kuchenka pod chmurką, Dziennik Bałtycki, 2005-06-17
	W jednej z firm powiedziano jej, że ma za duże aspiracje, bo wzgardziła posadą referenta. źródło: NKJP: Absolwent na zasiłku, Dziennik Polski, 2000-07-14
	Jeżeli zatem pielęgniarki do tej pory zarabiały ok. 800-1000 zł, to 500 zł podwyżki, jakiej domagały się, wyznacza zdaje się właśnie najniższy poziom pensji godziwej. Stąd też wzgardzenie podwyżką 203 zł. źródło: NKJP: Mariusz Janicki: W siatce płac, Polityka, 2001-02-24

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wzgardziłem +(e)m wzgardził	wzgardziłam +(e)m wzgardziła	wzgardziłom +(e)m wzgardziło	wzgardziliśmy +(e)śmy wzgardzili	wzgardziłyśmy +(e)śmy wzgardziły
2 os.	wzgardziłeś +(e)ś wzgardził	wzgardziłaś +(e)ś wzgardziła	wzgardziłoś +(e)ś wzgardziło	wzgardziliście +(e)ście wzgardzili	wzgardziłyście +(e)ście wzgardziły
3 os.	wzgardził	wzgardziła	wzgardziło	wzgardzili	wzgardziły

bezosobnik: wzgardzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wzgardźmy
2 os.	wzgardź	wzgardźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wzgardziłbym bym wzgardził	wzgardziłabym bym wzgardziła	wzgardziłobym bym wzgardziło	wzgardzilibyśmy byśmy wzgardzili	wzgardziłybyśmy byśmy wzgardziły
2 os.	wzgardziłbyś byś wzgardził	wzgardziłabyś byś wzgardziła	wzgardziłobyś byś wzgardziło	wzgardzilibyście byście wzgardzili	wzgardziłybyście byście wzgardziły
3 os.	wzgardziłby by wzgardził	wzgardziłaby by wzgardziła	wzgardziłoby by wzgardziło	wzgardziliby by wzgardzili	wzgardziłyby by wzgardziły

bezosobnik: wzgardzono by

bezokolicznik: wzgardzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wzgardziwszy

gerundium: wzgardzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wzgardzony

odpowiednik aspektowy: gardzić

+

wzgardzić

+

CZYM