-
1.
w starożytnym Rzymie i w dawnej Polsce: donosiciel i publiczny oskarżyciel, przede wszystkim w sprawach karnych -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
sąd
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Poczułem, iż papieski teolog i inkwizytorski delator pragnie wprowadzić mnie na grząski teren, abym zdradził się z jakąś nieprawomyślnością.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Aż do upadku Rzeczypospolitej, zanim przyjęto - na podstawie dyspozycji marszałka - skazańca do Prochowni, oskarżający delator musiał wnieść opłatę na „żywność i sustencję” (utrzymanie).
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009
Nie wszczynać procesu! Za wszczęciem są niektórzy, głównie senator Messalinus Kotta. Znów przypomina się Nazo poeta, i słusznie, bo to ten sam Kotta, syn Messali, kiedyś przyjaciel zesłańca Owidiusza, a może delator.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. delator
delatorzy
ndepr delatory
depr D. delatora
delatorów
C. delatorowi
delatorom
B. delatora
delatorów
N. delatorem
delatorami
Ms. delatorze
delatorach
W. delatorze
delatorowie
delatorzy
ndepr delatory
depr -
łac. delator