-
2.
książk. to, co jeszcze istnieje lub funkcjonuje w postaci pierwotnej albo zbliżonej do pierwotnej, podczas gdy towarzyszące mu czy współtworzące go elementy już przestały istnieć -
ATEMATYCZNY
-
Angielski antropolog potraktował mit jako rudyment i nieszkodliwy przeżytek, zamykając historię żywej i inspirującej obecności mitu w kulturze na czasach archaicznych.
źródło: NKJP: Maria Zowisło: Między reliktem a archetypem Krytyka rozumu mitologicznego, 2006
„Solidarność” nadaje się tylko na fundament moralny Rzeczypospolitej. Wszystko inne, co pozostało, to tylko rudymenta (odpryski), którymi próbuje się zatykać dziury w programach wyborczych.
źródło: NKJP: Maciej Radwan Rybiński: Fundamenta i rudymenta, Dziennik Polski, 2005-09-02
Przychodzimy na świat jak Terezjasz ociemniali, z okruchami rudymentów starej pamięci, i zdani jesteśmy na ich ponowne zestrajanie.
źródło: KWJP: Piotr Brysacz: Czyżyk na drogę, 2019
Obecność przynajmniej połowy tego życiowego dorobku jest dla mnie absolutną zagadką. Książki - tak, rudymenta ubraniowe - owszem, garnki i talerze - niech będzie, choć ich ilość wydaje mi się znacznie przesadna.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Przeprowadzka, Polityka, 2005-10-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rudyment
rudymenta
rudymenty
D. rudymentu
rudymentów
C. rudymentowi
rudymentom
B. rudyment
rudymenta
rudymenty
N. rudymentem
rudymentami
Ms. rudymencie
rudymentach
W. rudymencie
rudymenta
rudymenty
-
+ rudyment + (CZEGO) -
łac. rudīmentum 'pierwociny'