esy-floresy

Kuchnia zamkowa w lochach była ciepła, przytulna, wokoło na półkach i hakach lśniły wypolerowane do połysku miedziane rondle i kociołki, w powietrzu unosiły się smakowite zapachy gotowanych właśnie potraw, ziół, przypraw i anyżku, a pod stropem w piękne esy-floresy układała się różowa mgiełka.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Róża Selerbergu, 2006

Bawiła się ręką Filipa, rysowała po niej paznokciem esy-floresy, żeby zobaczyć, czy reaguje na dotyk.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta, Fausta, 2010

Człowiek, wyjmując pranie z pralki, potrafi odłożyć koszulę, na której zostały plamy, do ponownego prania. Czy to samo umiałaby zrobić maszyna? Oczywiście, może kamerą i skanerem „zobaczyć” plamę, ale po czym ma ją odróżnić od tych wszystkich kratek, ciapek, kwiatków, esów-floresów, którymi ludzie zdobią swoje koszule?

źródło: NKJP: Wojciech Orliński: Gazeta Wyborcza, 1998-08-07