-
1.
książk. mężczyzna, z którym pozostaje się w więzi opartej na życzliwości, szczerości, sympatii, zaufaniu i wzajemnej pomocy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
synonimy: kamrat
kompan
przyjaciel
towarzysz
-
- dawny, serdeczny, stary, wierny, wojenny druh
- druh z dawnych lat, z dzieciństwa, z okopów, z wojska
- być druhem (komuś)
-
Tadeusz niczego jej właściwie nie powiedział o gospodarzu domu. Stwierdził tylko, że to druh jego młodości, który z pewnych względów unika Warszawy.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991
Jeśli faktycznie byłeś Peterlinowi druhem - rzekł po chwili wahania Reynevan - to uraduje cię wieść, że jego zabójców spotkała kara.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Kiedyś siadywał tu ze swoimi druhami, pił piwo i rzucał kości.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Novosad popatrzył znacząco po kamratach, potem podciągnął rękawice, otaksował wzrokiem Geralta i Cahira. - Twoi nowi druhowie - powtórzył przeciągle. - Ha, widzę po gębach, że nie kapłani to.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997
Będę jedynym, który potowarzyszy mu w ostatniej drodze do kraju - powiedział druh z okopów [...].
źródło: NKJP: Wielkie spotkanie pokoleń, Dziennik Polski, 2000-06-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. druh
druhowie
ndepr druhy
depr D. druha
druhów
C. druhowi
druhom
B. druha
druhów
N. druhem
druhami
Ms. druhu
druhach
W. druhu
druhowie
ndepr druhy
depr -
+ druh + (CZYJ) -
psł. *drugъ 'człowiek związany z czyimś otoczeniem; towarzysz, kolega, przyjaciel'
Stp. forma drug została przekształcona w druch prawdopodobnie przez analogię do ekspresywnych rzecz. z przyrostkowym -ch (por. np. brach od brat ), zaś pisownię druh należy tłumaczyć wpływem wymowy ukraińskiej oraz, być może, wymowy i pisowni czeskiej (Bor.).