koleżanka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dziewczyna lub kobieta, znana danej osobie z powodu wspólnej nauki, pracy, zabawy lub działalności w jakiejś organizacji

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

Relacje znaczeniowe

synonimy:

kuma
kumoszka
ziomalka

Połączenia

bliska, daleka; dobra, miła, serdeczna, życzliwa; doświadczona; droga, szanowna; młoda, starsza; brzydka, ładna, śliczna, urodziwa; nielubiana; biurowa, klasowa, klubowa, partyjna, redakcyjna, szkolna; była, dawna, nowa, stara; moja, nasza, twoja...; amerykańska koleżanka; kochane, urocze; zazdrosne koleżanki
koleżanka córki, matki, żony; pani Beaty, Doroty...; zmarłej
koleżanka z pracy; z drużyny, z grupy, z kadry, z klasy, z oddziału, z zespołu; z podwórka; z biura, z branży, z firmy, z redakcji, z teatru, z uniwersytetu; z gimnazjum, z liceum, z podstawówki, z przedszkola, z uczelni; z roku, z wydziału; z partii; z planu filmowego; z ławki, z pokoju; z pensji; z czasów szkolnych, uniwersyteckich..., z dawnych lat; z Krakowa, z Warszawy..., z Polski, z Ukrainy...; ze studiów, ze szkoły; ze szkolnej ławy
koleżanka i sąsiadka; koleżanki i koledzy, koleżanki i nauczyciele, koleżanki i przyjaciółki
mąż, ojciec, rodzice; opowieść, rada; imieniny, ślub, śmierć, urodziny; dom, mieszkanie; głos, głowa, plecy; w obronie koleżanki; grono, grupa; spojrzenia koleżanek
telefon od koleżanki; gratulacje od koleżanek; impreza, noc, prywatka, wizyta u koleżanki
kontakt, rozmowa; kawa; zakupy z koleżanką; spotkanie, zabawa; solidarność z koleżankami,
bronić; słuchać koleżanki
dziękować, podziękować; opowiedzieć/opowiadać, wyjaśnić coś; pożyczać coś; towarzyszyć; zaimponować koleżance; zazdrościć koleżankom
mieć, spotkać; pomóc/pomagać, ratować; odwiedzić/odwiedzać, zaprosić/zapraszać; namówić/namawiać, poprosić, prosić, pytać, zapytać; stracić; wspominać; pokonać, wyprzedzić/wyprzedzać; poinformować; przekonać koleżankę; dopingować koleżanki
udać się do koleżanki; zwracać się do koleżanek
popisać się przed koleżanką; bawić się; spotkać się/spotykać się, umówić się/umawiać się; śmiać się; kłócić się; ożenić się z koleżanką; wybrać się/wybierać się z koleżankami
kochać się w koleżance
razem z koleżanką

Cytaty

	Maria Tesznarówna, zwana przez wszystkich Dzidką, była szkolną koleżanką Zosi i jej najserdeczniejszą przyjaciółką. źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Świat zapamiętany, 2002
	[...]moja dawna koleżanka z wydziału prawa na UW, była przyjaciółką świeżo poślubionej żony Rojewskiego, też mojej dawnej koleżanki, Haliny Kirstówny, uchodzącej w czasie moich studiów za najurodziwszą ze studentek z mojego roku [...] źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Platonicznie i beznadziejnie kochałem się w koleżance ze szkoły, dziewczynie z warkoczem sięgającym gdzieś do pół łydki. źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009
	– Pani Jadzia jest naszą koleżanką z pracy. źródło: NKJP: Janusz Pawul: Solidarni dla Kubusia, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-10-17
	Lucynka nigdzie nie wyjechała, podobnie zresztą jak większość dzieci na wsi. Bawiła się z koleżankami całymi dniami na podwórku. źródło: NKJP: Małgorzata Moczulska: Ten bydlak, jej ojciec, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-09-16

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	koleżanka	koleżanki
D.	koleżanki	koleżanek

C.	koleżance	koleżankom
B.	koleżankę	koleżanki
N.	koleżanką	koleżankami
Ms.	koleżance	koleżankach
W.	koleżanko	koleżanki

Składnia

+	koleżanka	+	(KOGO)
+	koleżanka	+	(CZYJA)
+	koleżanka	+	(z CZEGO)

Pochodzenie

Od: kolega