towarzyszka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

kobieta, która jest obecna przy innej osobie w różnych sytuacjach

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

synonimy:

socjuszka
współtowarzyszka

miła; nieodłączna, wierna; nowa, przygodna, wieloletnia; młodsza; moja, nasza... towarzyszka
towarzyszka niedoli, podróży, wyprawy; pracy, (dziecięcych) zabaw; mężczyzny
towarzyszka i przyjaciółka
ramię towarzyszki

	O 19.00 ratownicy rozpoczynają transport rannego, którego stan gwałtownie się pogarsza. [...] Gdyby nie wędrował samotnie, jego towarzysz czy towarzyszka bez trudu zeszliby ścieżką do Pięciu Stawów i powiadomili ratowników. źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach : wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
	Julia poruszyła drętwiejącą nogą, trąciła lekko towarzyszkę podróży z przeciwka. źródło: NKJP: Łukasz Kamykowski: Dom między lipą a bilbordem, 2008
	Stałą towarzyszką jego tatrzańskich wspinaczek była zgrabna i wysportowana Stefa Grodzieńska [...]. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet : wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Stopniowo przyzwyczajam się do hałasu w celi. Poznaję inne towarzyszki niedoli. źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić: ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	towarzyszka	+	(KOGO)
	+	towarzyszka	+	(CZYJA)

Zob. towarzysz