uweselić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uweseliłem +(e)m uweselił	uweseliłam +(e)m uweseliła	uweseliłom +(e)m uweseliło	uweseliliśmy +(e)śmy uweselili	uweseliłyśmy +(e)śmy uweseliły
2 os.	uweseliłeś +(e)ś uweselił	uweseliłaś +(e)ś uweseliła	uweseliłoś +(e)ś uweseliło	uweseliliście +(e)ście uweselili	uweseliłyście +(e)ście uweseliły
3 os.	uweselił	uweseliła	uweseliło	uweselili	uweseliły

bezosobnik: uweselono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uweselmy
2 os.	uwesel	uweselcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uweseliłbym bym uweselił	uweseliłabym bym uweseliła	uweseliłobym bym uweseliło	uweselilibyśmy byśmy uweselili	uweseliłybyśmy byśmy uweseliły
2 os.	uweseliłbyś byś uweselił	uweseliłabyś byś uweseliła	uweseliłobyś byś uweseliło	uweselilibyście byście uweselili	uweseliłybyście byście uweseliły
3 os.	uweseliłby by uweselił	uweseliłaby by uweseliła	uweseliłoby by uweseliło	uweseliliby by uweselili	uweseliłyby by uweseliły

bezosobnik: uweselono by

bezokolicznik: uweselić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uweseliwszy

gerundium: uweselenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uweselony

odpowiednik aspektowy: uweselać

+

uweselić

+

KOGO/CO

Zob. wesoły