zwadzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. będąc w ruchu, przypadkowo uderzyć o coś wystającego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

synonimy:

zaczepić
zahaczyć
zawadzić

	Nowy, szczecinecki balon debebiutował na placu przed ratuszem. [...] Niestety, są i pierwsze szkody, przez podmuch wiatru balon zwadził o gwiazdę wieńczącą 10-metrową choinkę, z której postawieniem nieco się pośpieszono. źródło: Rajmund Wełnic: Szczecinek z nowym balonem, Głos Koszaliński, 2017-12-02 (gk24.pl)
	Co do strzelania spod łba końskiego: Szklarski opisywał Indianina, który stosował tą metodę przy pojedynku: jedzie się do przeciwnika bokiem, zwiesza się na kolanie (grzbiet koński jest wtedy między łydką a udem jeźdźca), drugą nogą stara się nie zwadzić o glebę (a może przylega do brzucha) i wykorzystuje konia jako parawan. źródło: Internet: historycy.org
	Sytuacja, w której Geralt podczas walki przypadkiem zwadzi jakiegoś cywila albo trzaśnie go znakiem i nic mu nie zrobi (bo to cywil, a nie potwór czy bandyta) jest trochę absurdalna. źródło: Internet: forums.cdprojektred.com
	Poprzedni właściciel zwadził czymś klapę przy wkładaniu do bagażnika przez uchylną szybę. źródło: Internet: bmw-klub.pl/forum

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zwadziłem +(e)m zwadził	zwadziłam +(e)m zwadziła	zwadziłom +(e)m zwadziło	zwadziliśmy +(e)śmy zwadzili	zwadziłyśmy +(e)śmy zwadziły
2 os.	zwadziłeś +(e)ś zwadził	zwadziłaś +(e)ś zwadziła	zwadziłoś +(e)ś zwadziło	zwadziliście +(e)ście zwadzili	zwadziłyście +(e)ście zwadziły
3 os.	zwadził	zwadziła	zwadziło	zwadzili	zwadziły

bezosobnik: zwadzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zwadźmy
2 os.	zwadź	zwadźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zwadziłbym bym zwadził	zwadziłabym bym zwadziła	zwadziłobym bym zwadziło	zwadzilibyśmy byśmy zwadzili	zwadziłybyśmy byśmy zwadziły
2 os.	zwadziłbyś byś zwadził	zwadziłabyś byś zwadziła	zwadziłobyś byś zwadziło	zwadzilibyście byście zwadzili	zwadziłybyście byście zwadziły
3 os.	zwadziłby by zwadził	zwadziłaby by zwadziła	zwadziłoby by zwadziło	zwadziliby by zwadzili	zwadziłyby by zwadziły

bezosobnik: zwadzono by

bezokolicznik: zwadzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zwadziwszy

gerundium: zwadzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zwadzony

odpowiednik aspektowy: wadzić

	+	zwadzić	+	o CO
	+	zwadzić	+	KOGO/CO