absolucja

– [...] Mógłbyś zadzwonić. – Przepraszam. [...] przecież wiesz, że złe wiadomości przychodzą najszybciej, więc jak nic ode mnie nie ma, znaczy się, że w porządku. No, nie wiedziałem, że zrobi się tak późno – mrugnął, szukając w jej oczach absolucji.

źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003

Profesor nie mógł się czasem powstrzymać od nikłych odruchów zniecierpliwienia: te pomięte zeszyty Lucka [...], te rysunki niedbale wykonywane źle zastruganym ołówkiem... Ale rozwiązania zadań były „eleganckie”, więc ostatecznie Lucek dostawał absolucję.

źródło: Gabriela Pauszer-Klonowska: Wspomnienia o Lucjanie Szenwaldzie, 1963 (books.google.pl)