uspokoić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przestać się denerwować, pozbywając się niepokoju, lęków i obaw i odzyskać spokój

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	W szeroko otwartych oczach zobaczył obłęd. - Proszę się uspokoić. Przy mnie nic pani nie grozi. Niech pani tu chwilę zaczeka, a ja zejdę na dół i sprawdzę, czy rzeczywiście ktoś wszedł do mieszkania. źródło: NKJP: Zygmunt Zeydler-Zborowski: Czarny mercedes, 1958
	Pewnego wieczoru po ostrej kłótni z Uszerem chciałem się uspokoić kąpielą. Odkręciłem kran do samego końca, ale bojler się nie zapalał. źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
	Ojciec na chwilę się uspokoił, ale potem znowu zaczął się miotać i ryczeć. źródło: NKJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997
	- Uspokój się, Peter. Jestem przekonany, że wierzysz w to w tym momencie. Musisz uspokoić się, odpocząć, spokojnie zastanowić się nad wszystkim. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: (bez tytułu), 1999
	Po uspokojeniu się, że nikogo nie ma, dalej chodziłem. źródło: NKJP: Miron Białoszewski: Dokładane treści, Gazeta Wyborcza, 1997-09-27

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłem się +(e)m się uspokoił	uspokoiłam się +(e)m się uspokoiła	uspokoiłom się +(e)m się uspokoiło	uspokoiliśmy się +(e)śmy się uspokoili	uspokoiłyśmy się +(e)śmy się uspokoiły
2 os.	uspokoiłeś się +(e)ś się uspokoił	uspokoiłaś się +(e)ś się uspokoiła	uspokoiłoś się +(e)ś się uspokoiło	uspokoiliście się +(e)ście się uspokoili	uspokoiłyście się +(e)ście się uspokoiły
3 os.	uspokoił się	uspokoiła się	uspokoiło się	uspokoili się	uspokoiły się

bezosobnik: uspokojono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uspokójmy się
2 os.	uspokój się	uspokójcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uspokoiłbym się bym się uspokoił	uspokoiłabym się bym się uspokoiła	uspokoiłobym się bym się uspokoiło	uspokoilibyśmy się byśmy się uspokoili	uspokoiłybyśmy się byśmy się uspokoiły
2 os.	uspokoiłbyś się byś się uspokoił	uspokoiłabyś się byś się uspokoiła	uspokoiłobyś się byś się uspokoiło	uspokoilibyście się byście się uspokoili	uspokoiłybyście się byście się uspokoiły
3 os.	uspokoiłby się by się uspokoił	uspokoiłaby się by się uspokoiła	uspokoiłoby się by się uspokoiło	uspokoiliby się by się uspokoili	uspokoiłyby się by się uspokoiły

bezosobnik: uspokojono by się

bezokolicznik: uspokoić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uspokoiwszy się

gerundium: uspokojenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: uspokajać się

Rz_osobowy	+	uspokoić się	+	(CZYM)
Rz_osobowy	+	uspokoić się	+	że ZDANIE

Zob. spokój I