wędrować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

chodzić jakimiś drogami w celu turystycznym

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

turystyka

	synonimy:	łazikować
	hiperonimy:	chodzić

harcerz, piechur, turysta wędruje
wędrować brzegiem morza, doliną, dróżkami, granią, szlakiem, ścieżkami, trasą, uliczkami; czyimiś śladami; autostopem
wędrować na południe, na północ, na wschód, na zachód
wędrować po górach, po Karpatach, po szlakach, po Tatrach; po lesie, po okolicy, po polach, po świecie
wędrować w górę rzeki
wędrować z plecakiem; z dziećmi
wędrować samotnie
lubić wędrować
wędrować i zwiedzać

	Piękna słoneczna pogoda spowodowała, że po wszystkich tatrzańskich szlakach wędrowało ostatnio sporo turystów. źródło: KWSJP: Adam Marasek: Kronika TOPR, Tygodnik Podhalański, 1999
	W luksusowych samochodach i autostopem, z walizkami mogącymi zaimponować ugrzecznionym autochtonom lub z wypchanym plecakiem, wędrujemy po całej Europie. źródło: KWSJP: Andrzej Kuśniewicz: Trzecie królestwo, Miesięcznik Literacki, 1970
	Teraz byliśmy sami. Jak w słynnym westernie Forda, niemal w samo południe wędrowaliśmy pięknym bulwarem nadmorskim Marina Drive, słysząc stuk własnych kroków po kamiennych płytach. źródło: KWSJP: Janina Pałęcka: Korespondencja, Perspektywy, 1980
	Wędrując śladami Adama Mickiewicza, przebywałam na Krymie dość długo. Wyniosłam z tego pobytu niezapomniane wrażenia. źródło: KWSJP: Zofia Stecka: Trochę wiadomości o Krymie, Tygodnik Podhalański, 1999

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wędrowałem +(e)m wędrował	wędrowałam +(e)m wędrowała	wędrowałom +(e)m wędrowało	wędrowaliśmy +(e)śmy wędrowali	wędrowałyśmy +(e)śmy wędrowały
2 os.	wędrowałeś +(e)ś wędrował	wędrowałaś +(e)ś wędrowała	wędrowałoś +(e)ś wędrowało	wędrowaliście +(e)ście wędrowali	wędrowałyście +(e)ście wędrowały
3 os.	wędrował	wędrowała	wędrowało	wędrowali	wędrowały

bezosobnik: wędrowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wędrował będę wędrować	będę wędrowała będę wędrować	będę wędrowało będę wędrować	będziemy wędrowali będziemy wędrować	będziemy wędrowały będziemy wędrować
2 os.	będziesz wędrował będziesz wędrować	będziesz wędrowała będziesz wędrować	będziesz wędrowało będziesz wędrować	będziecie wędrowali będziecie wędrować	będziecie wędrowały będziecie wędrować
3 os.	będzie wędrował będzie wędrować	będzie wędrowała będzie wędrować	będzie wędrowało będzie wędrować	będą wędrowali będą wędrować	będą wędrowały będą wędrować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wędrujmy
2 os.	wędruj	wędrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wędrowałbym bym wędrował	wędrowałabym bym wędrowała	wędrowałobym bym wędrowało	wędrowalibyśmy byśmy wędrowali	wędrowałybyśmy byśmy wędrowały
2 os.	wędrowałbyś byś wędrował	wędrowałabyś byś wędrowała	wędrowałobyś byś wędrowało	wędrowalibyście byście wędrowali	wędrowałybyście byście wędrowały
3 os.	wędrowałby by wędrował	wędrowałaby by wędrowała	wędrowałoby by wędrowało	wędrowaliby by wędrowali	wędrowałyby by wędrowały

bezosobnik: wędrowano by

bezokolicznik: wędrować

imiesłów przysłówkowy współczesny: wędrując

gerundium: wędrowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wędrujący

odpowiednik aspektowy: zawędrować

Rz_osobowy

+

wędrować

+

GDZIE

śr.-w.-niem. wandern 'być w ruchu, iść, wędrować'