parlamentariusz

  • osoba posłana przez jedną z walczących stron do przeprowadzenia negocjacji z drugą stroną lub do przekazania jej jakiejś informacji
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    osoby związane z wojskiem i wojną

    • francuski, polski, rosyjski... parlamentariusz
    • wysłać parlamentariusza
  • Stał się węgierskim bohaterem narodowym. Wyruszył pod osłoną białej flagi jako parlamentariusz, aby zaoferować kapitulację wojskom broniącym stolicy i został zastrzelony przez SS.

    źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić : ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005

    Będziemy rozmawiać o człowieku niezwykłym - [...] parlamentariuszu Admiralicji Marynarki Wojennej, który w październiku 1939 roku podpisał akt kapitulacji Helu [...]/

    źródło: NKJP: Beata Jajkowska: Morderstwo sądowe szefa, Dziennik Bałtycki, 2002-10-13

    Wojska szwedzkie plądrują Częstochowę i okoliczne wsie. Ich dowódca wysyła kolejnych parlamentariuszy z kategorycznym żądaniem poddania twierdzy i wprowadzenia do niej garnizonu szwedzkiego.

    źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997

    Kiedy bombardowanie nie ustawało przez trzy godziny, stało się jasne, że chodzi nie o postrach, ale o spalenie miasta. Wtedy, idąc pod obstrzałem, z białą chusteczką, dotarli na Wawel parlamentariusze: hrabia Adam Potocki i Stanisław Jabłonkowski. Udało się im przekonać generała, ostrzał ustał, [...]

    źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Na krakowskim rynku, 2007

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. parlamentariusz
    parlamentariusze
    ndepr
    parlamentariusze
    depr
    D. parlamentariusza
    parlamentariuszy
    C. parlamentariuszowi
    parlamentariuszom
    B. parlamentariusza
    parlamentariuszy
    N. parlamentariuszem
    parlamentariuszami
    Ms. parlamentariuszu
    parlamentariuszach
    W. parlamentariuszu
    parlamentariusze
    ndepr
    parlamentariusze
    depr
  • bez ograniczeń + parlamentariusz +
    (KOGO)
  • fr. parlementaire

    Przyrostek w polskiej formie na wzór zapożyczonych z łaciny formacji z przyrostkiem -ārius, który w języku polskim dał -ariusz, por.  wolontariusz 

CHRONOLOGIZACJA:
1908, SJPWar
1830, SJPDor
Forma  parlamentarz  notowana, z początku sporadycznie, już od 1661 r. (Kart XVII-XVIII); do słowników dostała się dopiero w 200 lat później (SJPWil).
Data ostatniej modyfikacji: 29.07.2016