aplikantura
-
praw. praktyka odbywana przez osoby, które ukończyły studia prawnicze i przygotowują się do wykonywania zawodów prawniczych
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
pozaszkolne formy nauczania
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa -
synonimy: aplikacja
-
Jerzy, zgodnie z wolą matki, rozpoczął aplikanturę w znanej kancelarii adwokackiej profesora Uniwersytetu Warszawskiego Włodzimierza Kozubskiego, specjalisty od prawa rzymskiego.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008
Większość spraw organizacyjnych załatwia za niego córka, która jest na aplikanturze - wyjaśniają pracownice biura Rady.
źródło: NKJP: Lustracja palestry, Dziennik Polski, 1999-11-26
Po odbyciu aplikantury adwokackiej Stanisław przeniósł się do Rudy Śląskiej, miasteczka górniczego, położonego wówczas nad samą granicą z Niemcami, gdzie otworzył kancelarię adwokacką.
źródło: NKJP: Piotr Biliński: Feliks Koneczny (1862-1949). Życie i działalność, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. aplikantura
aplikantury
D. aplikantury
aplikantur
C. aplikanturze
aplikanturom
B. aplikanturę
aplikantury
N. aplikanturą
aplikanturami
Ms. aplikanturze
aplikanturach
W. aplikanturo
aplikantury
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. aplikant