diabelnie
-
pot. w takim stopniu, który mówiący uznaje za bardzo duży i nietypowy w danej sytuacji, tak że trudno się spodziewać, że to, o czym mowa, będzie miało tę cechę właśnie w takim stopniu
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: diablo
-
Kluczowe dla całej książki jest pierwsze zdanie: „Diabelnie trudno kłamać, kiedy człowiek nie zna prawdy”.
źródło: NKJP: Michał Foerster: Mój ojczulek Węgry, Esensja, 2009-08-21
I wszystkim się to diabelnie spodobało.
źródło: NKJP: Wiesław Dymny: Opowiadania zwykłe, 1997
- Czy może pan ocenić wiek? - spytał Rohan [...].
- Nie. Mogę powiedzieć, że to jest diabelnie stare. Diabelnie stare - powtórzył.źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
Architektura to sztuka, która nie nadąża za postępem mentalnym. Wszystko się diabelnie szybko zmienia, a architektura wciąż stawia tę swoją cegłę na cegle, zachowując się jakby miała trwać przez tysiąclecia, chociaż nie ma takiej możliwości, bo tak szybko zmieniają się potrzeby, wymagania stawiane budynkom, nie mówiąc o modzie.
źródło: NKJP: Bogna Świątkowska: Nie jest nam przykro, że nadchodzą zmiany, Bęc Zmiana, 2008-03-31
- Widzi pan, po tej maturze zaczęła mnie dręczyć myśl, że przyzwoitość diabelnie dużo kosztuje.
źródło: NKJP: Henryk Liszkiewicz: Egzamin dojrzałości, Gazeta Wyborcza, 1997-03-18
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
diabelnie _
Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalnaszyk: stały: antepozycja -
Zob. diabeł