dyshonor
-
książk. zdarzenie, które powoduje u kogoś obniżenie poczucia własnej wartości lub obniżenie oceny tej osoby przez innych ludzi
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- wielki, żaden dyshonor
- ujma i dyshonor
-
Na przykład od 1926 roku gwałt był definiowany nie jako przestępstwo wobec jednostki, lecz jako dyshonor dla rodziny ofiary.
źródło: NKJP: Max Cegielski: Oko świata: od Konstantynopola do Stambułu, 2009
Nie mamy pojęcia, co z tego będzie i jakie konsekwencje pociągnie za sobą czynne znieważenie urzędnika kołchozu. Helena wprawdzie twierdzi, że się chłopisko nikomu nie przyzna, bo to zbyt wielki dyshonor - mnie jednak siedzący na ramieniu strach szepcze w ucho tysiące najstraszliwszych rozwiązań i epilogów tego zajścia.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
Dziewczyn nie biło się z zasady. Ciągnęło się je za warkocz, czasem - w przypływie śmiałości - próbowało podstawiać nogę, uważając jednak, by Zosia czy Krysia nie upadły zbyt nisko. Dyshonorem był wtedy nawet atak dwóch na jednego, dziś - jak widać - honor nic nie znaczy. Trzech rosłych chłopaków tłucze jedną słabą dziewczynę...
źródło: NKJP: Warkocz Zosi, Dziennik Polski, 2003-04-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dyshonor
dyshonory
D. dyshonoru
dyshonorów
C. dyshonorowi
dyshonorom
B. dyshonor
dyshonory
N. dyshonorem
dyshonorami
Ms. dyshonorze
dyshonorach
W. dyshonorze
dyshonory
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: dys- (z łac. dis oznaczającego podział, oddzielenie, rozróżnienie itp.) i honor