dziwacznie
-
tak, że zwraca uwagę nietypowością, którą mówiący uważa za nieuzasadnioną, irytującą lub śmieszną
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
synonimy: kuriozalnie I
hiperonimy: nietypowo
oryginalnie
-
- dziwacznie brzmieć, mówić, wyglądać, zachowywać się; poskręcany, powyginany, wygięty; odziany, ubrany
- dosyć, nieco dziwacznie
-
Wkładała suknie, które może były modne przed tamtą wojną. Chodziła też dość dziwacznie, trochę bokiem, jakby ją ściągało na środek drogi.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: piołun, 1992
Pidgin brzmiał dość zabawnie, była to bowiem dziwacznie wymawiana angielszczyzna z końcówkami i składnią malajską.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
Jak zawsze ubrany był dziwacznie: miał na sobie stary worek z otworem na głowę i kawał zardzewiałego łańcucha, którym ten luźny worek przewiązywał w biodrach.
źródło: NKJP: Adam Wiśniewski-Snerg: Według łotra, 1978
Nie miał świadomości strachu, ale jego organizm zaczął się dziwacznie zachowywać. Miał arytmię serca, skoki ciśnienia i bóle żołądka.
źródło: NKJP: Hanna Krall: Taniec na cudzym weselu, Gazeta Wyborcza, 1992-05-02
Zagapiłem się właśnie na dziwacznie zdobiony dach szpitala Domu Bożego, który skojarzył mi się z pokrytą krostami i brodawkami skórą ropuchy lub kostropatym obliczem księcia Bolesława Rogatki [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
-
część mowy: przysłówek
stopień równy dziwacznie
stopień wyższy dziwaczniej
-