emfaza

[...] język powinien być oczyszczony z patetycznej emfazy i z degradującej sztukę naśladowczej naturalności.

źródło: NKJP: Anna Kowalczykowa: Dramat i teatr romantyczny, 1997

Nie znoszę emfazy, pretensjonalności w ludziach, nienaturalności; rzeczywiście cenię sobie prostotę, poczucie humoru, ale w stylu raczej anglosaskim [...].

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: W najnowszym numerze, Gazeta Wyborcza, 1995-07-06

Ostatnie zdanie prof. Mmaa wyrzekł prawie że z emfazą. Pozwolił sobie nawet uczynić po nim krótką, lecz efektowną pauzę.

źródło: NKJP: Stefan Themerson: Wykład profesora Mmaa, 1969

Mam nadzieję, że wyrok będzie sprawiedliwy, jeżeli panowie sędziowie staniecie tam, gdzie nie sięga lawina brudów ulicy! - zakończył z emfazą długie przemówienie.

źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002

Chaim zaczął mówić [...]. Gestykulował z emfazą, zawieszał głos z nieznośną manierą człowieka, który lubi przemawiać.

źródło: NKJP: Andrzej Bart: Fabryka Muchołapek, 2008