erudycja
-
książk. wszechstronna wiedza na jakiś temat, wynikająca z dużego oczytania i zdobycia dobrego wykształcenia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka -
- błyskotliwa, imponująca, niezwykła, ogromna, wielka, wszechstronna erudycja; erudycja historyczna, humanistyczna, muzyczna...
- erudycja autora
- erudycja i elokwencja, erudycja i inteligencja, erudycja i oczytanie; wiedza i erudycja
- brak; popis; poziom erudycji
- podziwiać czyjąś erudycję
- błysnąć, błyszczeć, imponować, popisywać się; wyróżniać się erudycją
-
[...] zadziwiał wiedzą, jego erudycja nawet niektórych drażniła, znał wszystkie nazwiska, chociaż, mówią złośliwi, wymawiał je czasem w sposób niezrozumiały [...].
źródło: NKJP: Józef Hen: Bruliony profesora T., 2006
Dawno nie miałam w ręku powieści zakrojonej z takim rozmachem, dowodzącym zarówno erudycji autora, jak i jego wielkiej odwagi.
źródło: NKJP: Maria de Hernandez-Paluch: Wiara w utopie, Gazeta Krakowska, 2006-02-08
Piotr podziwiał jego erudycję, znajomość języków i oryginalną filozofię życia.
źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
Nie należy w rozmowie popisywać się swoją erudycją, w szczególności gdy otoczenie nie może się tym samym odpłacić, w złym stylu jest używanie terminów obcych lub fachowych, które nie wszyscy rozumieją.
źródło: NKJP: Tadeusz Rojek: Jak to się je: savoir-vivre przy stole, 1994
Rozmówcą był fascynującym. Bezpośrednim, skromnym, o wielkiej erudycji i przenikliwej inteligencji, miał niepospolity urok.
źródło: NKJP: Mądrość bez gniewu, Gazeta Wyborcza, 1995-07-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. erudycja
erudycje
D. erudycji
erudycji
neut erudycyj
char C. erudycji
erudycjom
B. erudycję
erudycje
N. erudycją
erudycjami
Ms. erudycji
erudycjach
W. erudycjo
erudycje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. ērudītiō 'nauczanie; wykształcenie, wiedza'
W postaci erudycyja