karabela
-
bogato zdobiona szabla z uchwytem o kształcie przypominającym głowę orła, używana dawniej przez szlachtę polską do walki bądź noszona w czasie uroczystości
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: szabla
-
- ozdobna karabela; karabela bojowa
- rękojeść karabeli
- nosić karabelę
- chwycić za karabelę
-
Uzupełnieniem są oryginalne buty safianowe, karabela, którą szlachcic nosił u boku, oraz czekan bądź obuszek, który zwykł nosić w ręce.
źródło: NKJP: S.Żagiel: W Gołotczyźnie: Żupany, karabele, fiołki..., Tygodnik Ciechanowski, 2008-04-21
Inny przecież był uchwyt polskiej karabeli bojowej czy szabli husarskiej, a diametralnie różny szabli arabskiej czy perskiej.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kwaśniewicz: Dzieje szabli w Polsce, 1993
W Muzeum Czartoryskich zachwycały sadzone szafirami karabele, szabla Kościuszki, zbroje, burka Czarnieckiego.
źródło: NKJP: Niedzielne ceremoniały, Dziennik Polski, 2001-12-15
Husaria niekiedy używała wschodnich karabel.
źródło: NKJP: Internet
Cześnik, spotkawszy we własnym domu swego śmiertelnego wroga, chwyta za karabelę.
źródło: NKJP: Retoryka, Dziennik Polski, 2001-02-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. karabela
karabele
D. karabeli
karabeli
neut karabel
char C. karabeli
karabelom
B. karabelę
karabele
N. karabelą
karabelami
Ms. karabeli
karabelach
W. karabelo
karabele
-
Etymologia niejasna. Może od nazwy perskiego miasta Karbala albo od imienia posła lub kupca tureckiegoKara Bel (dosł. 'Czarny Znak'), który miał wprowadzić ten rodzaj szabli na polski dwór.