konduktor

  • Definicja
    umundurowany pracownik komunikacji publicznej, który jeździ nią i sprawdza oraz sprzedaje bilety
  • Wymowa

    [konduktor]

  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Transport

    transport lądowy


    CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Praca

    zawody

  • Połączenia
    • konduktor pociągu
    • konduktor powiedział, sprawdził coś, wszedł, zapytał
    • pokazać konduktorowi
  • Cytaty

    Oprócz ich czwórki w przedziale podróżuje jeszcze staruszka, ale śpi zakutana chustą tak, że nie widać twarzy. Konduktor nawet nie sprawdza jej biletu.

    źródło: NKJP: Max Cegielski: Masala, 2002

    Konduktorzy zaczęli zamykać drzwi wagonów.

    źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

    I tu czeka nas największa niespodzianka: ostatecznie bilet jest wystawiany przez konduktora, który pobiera za to opłatę (2,80 na trasie do 100 km, a 5,80 powyżej 100 km).

    źródło: NKJP: Piotr Parafiniuk: Wsiąść do pociągu..., Enter, nr 2, 2003

    Konduktor w autobusie bądź tramwaju miejskim otrzymuje prawo żądania okazania dokumentu tożsamości, aby można było dochodzić roszczenia.

    źródło: NKJP: Poprawianie prawa, Gazeta Wyborcza, 1995-01-30
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. konduktor
    		 konduktorzy
    		 ndepr
    konduktory
    		 depr
    D. konduktora
    		 konduktorów
    C. konduktorowi
    		 konduktorom
    B. konduktora
    		 konduktorów
    N. konduktorem
    		 konduktorami
    Ms. konduktorze
    		 konduktorach
    W. konduktorze
    		 konduktorzy
    		 ndepr
    konduktory
    		 depr
  • Pochodzenie

    fr. conducteur

    niem. konduktor 'przewodnik'

    z łac. conductor 'dzierżawca, najemca'

CHRONOLOGIZACJA:
1861, SJPWil
Wyraz odnotowany w znaczeniu 'przewodnik podróżny'.
CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO
Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2017