markierant

  • pejorat.  przest.  osoba, która udaje, że pracuje lub doświadcza czegoś, co uniemożliwia wykonywanie jakiejś pracy
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • Maszerowaliśmy pod prażącym słońcem daleko za Kraków [...]. Ja pokombinowałem tak, że udało mi się parę dni pomarkierować. Markierantów było dużo.

    źródło: NKJP: Internet

    Aby wykazać dobrą wolę i we własnym środowisku nie uchodzić za markieranta, mimo choroby dwukrotnie próbowałem podjąć pracę.

    źródło: Michał Mierzwiński: Tam też biły polskie serca, 1978 (books.google.pl)

    [...] oświadczył, że jestem stary łotr i markierant [...], kombinator wymigujący się od pracy, gdy tylu szlachetnych młodych ludzi ginie na wszystkich frontach.

    źródło: Leopold Tyrmand: Gorzki smak czekolady Lucullus, 1995 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. markierant
    markieranci
    ndepr
    markieranty
    depr
    D. markieranta
    markierantów
    C. markierantowi
    markierantom
    B. markieranta
    markierantów
    N. markierantem
    markierantami
    Ms. markierancie
    markierantach
    W. markierancie
    markieranci
    ndepr
    markieranty
    depr
  • fr. marquer 'znakować, cechować; naznaczać'

CHRONOLOGIZACJA:
1907, Nowa Gazeta, nr 182, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 11.12.2020