oracz
-
książk. rolnik, który orze - spulchnia ziemię za pomocą pługa
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo -
hiperonimy: rolnik
-
[...] koń wierzgnął, ale oracz lejce ściąga, coś po niemiecku woła i już koń rży, głowę niesie wysoko, ciągnie pług spokojnie, równiutko, jak na paradzie.
źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974
Już od dawna kocham cię, córko Demeter. Zastępowałem ci drogę jako młody pasterz i jako urodziwy oracz [...].
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976
Walczą o pokój w codziennym znoju
Ręce oracza w pracy najpierwsze,
Jadą traktory - w imię pokoju [...].źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Liryka mojego życia, 1966
Właśnie konie wyprzęgał. Matka Boska przyszła w niebieskiej sukience i powiedziała: „Szczęść Boże, oraczu!”
źródło: NKJP: Kamila Sypniewska: Jawienia przy pomidorach, Gazeta Wyborcza, 1996-05-29
Idący w pole oracze unikali używania przekleństw, by nie obrazić ziemi, która rozgniewana mogła przestać rodzić.
źródło: NKJP: Urszula Janicka-Krzywda: Trud oracza, Wychowawca, 2002-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oracz
oracze
ndepr oracze
depr D. oracza
oraczy
C. oraczowi
oraczom
B. oracza
oraczy
N. oraczem
oraczami
Ms. oraczu
oraczach
W. oraczu
oracze
ndepr oracze
depr -
Zob. orać