oracz

  • książk.  rolnik, który orze - spulchnia ziemię za pomocą pługa
  • CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Ziemia

    rolnictwo

  • hiperonimy:  rolnik
  • [...] koń wierzgnął, ale oracz lejce ściąga, coś po niemiecku woła i już koń rży, głowę niesie wysoko, ciągnie pług spokojnie, równiutko, jak na paradzie.

    źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974

    Już od dawna kocham cię, córko Demeter. Zastępowałem ci drogę jako młody pasterz i jako urodziwy oracz [...].

    źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976

    Walczą o pokój w codziennym znoju
    Ręce oracza w pracy najpierwsze,
    Jadą traktory - w imię pokoju [...].

    źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Liryka mojego życia, 1966

    Właśnie konie wyprzęgał. Matka Boska przyszła w niebieskiej sukience i powiedziała: „Szczęść Boże, oraczu!”

    źródło: NKJP: Kamila Sypniewska: Jawienia przy pomidorach, Gazeta Wyborcza, 1996-05-29

    Idący w pole oracze unikali używania przekleństw, by nie obrazić ziemi, która rozgniewana mogła przestać rodzić.

    źródło: NKJP: Urszula Janicka-Krzywda: Trud oracza, Wychowawca, 2002-04

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. oracz
    oracze
    ndepr
    oracze
    depr
    D. oracza
    oraczy
    C. oraczowi
    oraczom
    B. oracza
    oraczy
    N. oraczem
    oraczami
    Ms. oraczu
    oraczach
    W. oraczu
    oracze
    ndepr
    oracze
    depr
  • Zob. orać

CHRONOLOGIZACJA:
1441, SStp
Data ostatniej modyfikacji: 27.04.2017