pogrzebacz

Stary zadawał te swoje pytania, nie oczekując odpowiedzi, wlał wodę do osmolonego sagana tak wielkiego, że zajmował całą płytę paleniska, wygarnął popiół, poprawił ogień pogrzebaczem, potem usiadł na skrzyni z drzewem i otarł pot z twarzy opalonej na miedź.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Serpente w raju, 2001

Z pogrzebaczem i szczypcami zbliżył się zamiatacz do posterunku, rozgarnął śmiało tlejące węgle, potrząsnął oburącz koszem i koks począł dymić, potrzaskując głośno.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Kiedy kucharka ciotek chwytała pogrzebacz i unosiła nim rozżarzoną do czerwoności fajerkę - z paleniska buchał żar i iskry. Płonące drobinki węgla, szturchane pogrzebaczem, wyskakiwały z sykiem na rozpostartą wokół pieca mosiężną blachę.

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska: Apokryf wenecki, 2004

Włamywacz słyszy klucz w zamku, ucieka do kuchni, wciska się w szczelinę między piecem a framugą drzwi, w ręce trzyma już pogrzebacz, który znalazł przy węglu - Augusta Beilin pada po pierwszym ciosie, zakupy z kosza rozsypują się po drewnianej podłodze, kosz wpada pod okno.

źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nikczemne historie, 2009

Esesmani w różnych stopniach oficerskich i podoficerskich okładali ludzi kijami, pogrzebaczami, pejczami, strzelali do ludzi bez względu na płeć i wiek.

źródło: NKJP: Zagłada, Dziennik Polski, 2001-11-17