rządnie

  • daw.  w sposób świadczący o dobrym zarządzaniu własnym lub powierzonym mieniem albo terenem
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Funkcjonowanie państwa

    urzędy i ich funkcjonowanie


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Finanse

    czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

  • Gospodarzył rozważnie i rządnie. Dostojeństwo, jakie w połączeniu z wielką osobistą uprzejmością cechowało jego wystąpienia zewnętrzne schlebiało poznańczykom, bo obok tradycji demokratycznych mieli we krwi poszanowanie władzy.

    źródło: Kajetan Morawski: Wspólna droga z Rogerem Raczyńskim. Wspomnienia, 1998 (books.google.pl)

    [...] jako biskup płocki poczyna sobie bardzo rządnie i w duchu postępu.

    źródło: Czesława Niemyska-Rączaszkowa: Pierwsza w Europie, 1973 (books.google.pl)

  • część mowy: przysłówek

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 12.11.2024