wyrozumiale

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś rozumie innych i wybacza im ich wady lub niewłaściwe postępowanie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • cierpliwie i wyrozumiale
    • mówić, patrzyć, pokiwać głową, uśmiechać się; potraktować kogoś, traktować kogoś wyrozumiale
    • bardzo wyrozumiale
  • Podporucznik spojrzał na niego wyrozumiale, niczym nauczyciel gotowy do wyjaśnień.

    źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009

    [...] mówi łagodnie i wyrozumiale, jak cierpliwy ojciec do syna, zasypującego go pytaniami o rzeczy dla dziecka niezrozumiałe, ale oczywiste dla dorosłych.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Ahmad Szah Massud, Gazeta Wyborcza, 1995-11-24

    Początkowo byłem wyrozumiale rozbawiony, ale rychło (wraz z ilością cierpkich słów pod adresem Ewy) zacząłem się irytować.

    źródło: NKJP: Dobrze, czy źle?, Tygodnik Siedlecki, 2009-08-12

    Idź do sądu z kimś bliskim, życzliwym, wyrozumiale reagującym na każde Twoje przeżycie.

    źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000

    [...] wóz miał pękniętą przednią szybę i nieaktualne badania techniczne. Kierowca położył 50 zł, by mundurowi potraktowali go wyrozumialej.

    źródło: NKJP: (PEKA): Prawie jak mandaty, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-01-26

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy wyrozumiale
    stopień wyższy wyrozumialej
CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł
Data ostatniej modyfikacji: 14.10.2018