-
w sposób świadczący o tym, że ktoś rozumie innych i wybacza im ich wady lub niewłaściwe postępowanie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
- cierpliwie i wyrozumiale
- mówić, patrzyć, pokiwać głową, uśmiechać się; potraktować kogoś, traktować kogoś wyrozumiale
- bardzo wyrozumiale
-
|
Podporucznik spojrzał na niego wyrozumiale, niczym nauczyciel gotowy do wyjaśnień.
źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
|
|
[...] mówi łagodnie i wyrozumiale, jak cierpliwy ojciec do syna, zasypującego go pytaniami o rzeczy dla dziecka niezrozumiałe, ale oczywiste dla dorosłych.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Ahmad Szah Massud, Gazeta Wyborcza, 1995-11-24
|
|
Początkowo byłem wyrozumiale rozbawiony, ale rychło (wraz z ilością cierpkich słów pod adresem Ewy) zacząłem się irytować.
źródło: NKJP: Dobrze, czy źle?, Tygodnik Siedlecki, 2009-08-12
|
|
Idź do sądu z kimś bliskim, życzliwym, wyrozumiale reagującym na każde Twoje przeżycie.
źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000
|
|
[...] wóz miał pękniętą przednią szybę i nieaktualne badania techniczne. Kierowca położył 50 zł, by mundurowi potraktowali go wyrozumialej.
źródło: NKJP: (PEKA): Prawie jak mandaty, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-01-26
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
wyrozumiale
|
stopień wyższy |
wyrozumialej
|
CHRONOLOGIZACJA:
XVI w.,
SPXVI
Na podstawie indeksu haseł
Data ostatniej modyfikacji: 14.10.2018