część mowy: operator metapredykatywny
książk.
w maksymalnym stopniu
|
Las bez końca! Aż dziw, że go do tej pory do imentu nie wycięli.
źródło: NKJP: Mariusz Wilk: Dom nad Oniego, 2006
|
|
- Powariowaliście wszyscy do imentu - jęknął Antar.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Smoczy Pakt, 2003
|
|
Na nogach miał stare, czarne zamszowe buty ze zużytymi do imentu obcasami [...].
źródło: NKJP: Maciej Malicki: Ostatnia, 2009
|
do imentu _ Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej wyczerpywanie się, ubywanie czegoś |
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: zmienny |
Data ostatniej modyfikacji: 02.03.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN