do cna - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. w maksymalnym stopniu

[do cna]

wykładnik stopnia cechy

	synonimy:	do gruntu do imentu do spodu
	(quasi)synonimy:	całkiem całkowicie do szczętu kompletnie II zupełnie

Cytaty

	Opinia publiczna uważała, że urząd celny jest do cna skorumpowany i wymaga zasadniczej reformy. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	[...] obozowaliśmy w głębi lasu, dwa kilometry od Krzyża na rogatkach, więc nie było potrzeby wystawiać czatów, tym bardziej że chłopcy byli do cna wyczerpani i pożytek z takiego czuwania byłby co najwyżej teoretyczny [...]. źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
	To chyba zrozumiałe, że fascynacji tą kobietą mój ojciec uległ do cna. Był przecież poetą, na kilometr potrafił wyczuć w człowieku owo tajemnicze „coś”. źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
	Mróz ścinał powietrze, osada ginęła wśród przepastnych zasp, w śniegu przekopywano korytarze, głębokie jak okopy z czasów pierwszej wojny światowej. Z zawianych namiotów sterczały tylko dachy, a kopce ziemianek śnieg potrafił nocą zasypać do cna z drzwiami i oknami. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978

Odmiana

część mowy: operator metapredykatywny

Składnia

do cna _ Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej wyczerpywanie się, ubywanie czegoś
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: zmienny

Pochodzenie

Prawdopodobnie jest to wariant dialektalnego wyrażenia do kna / do knu 'zupełnie', gdzie kien (lub kień ) to 'obcięty pień drzewa, konar' z psł. dial. * kъnъ (lub * kъnь ) '(obrąbany) pień drzewa, kloc', od czego także knieja (zob.).