kompletnie II

I
  • to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że obejmuje ona wszystkie części tego
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  całkiem
    całkowicie
    definitywnie II
    zupełnie
    (quasi)antonimy:  niezupełnie
  • Był kompletnie pijany.

    źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999

    Ale zaraz za miastem złapał nas ulewny deszcz, więc kompletnie przemoczeni musieliśmy wrócić do domów.

    źródło: NKJP: Marian Brandys: Śladami Stasia i Nel, 1993

    Faceci w takich sytuacjach potrafią kompletnie odlecieć.

    źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997

    Kamienica istotnie jest secesyjna, zabytkowa i dziś kompletnie zrujnowana.

    źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1997

    Zamurowało mnie kompletnie.

    źródło: NKJP: Marian Brandys: Śladami Stasia i Nel, 1993

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • kompletnie _
    Przym. st. równy, Cz. - cecha stopniowalna będąca rezultatem procesu lub czynności
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: z Przym. utworzonymi za pomocą formantów wyrażających osłabienie natężenia danej cechy, np.  -awy 
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Przysł. od  komplet 

CHRONOLOGIZACJA:
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 01.09.2014