Gdy ktoś występujący w telewizji - działacz czy popularna piosenkarka - używa innego dialektu niż pekiński, cały tekst pojawia się na ekranie, „przetłumaczony” na język pisany. Dlatego kiedy Chińczyk widzi, że ktoś go nie rozumie, chwyta za długopis.
źródło: NKJP: Piotr Bikont: 20 tysięcy kilometrów koleją transsyberyjską, Gazeta Wyborcza, 1993-07-09
Nawet, jeżeli ktoś wyrosły w dialekcie małopolskim powstrzymuje się od wymowy „ezelde” i „peezel”, to i tak będzie udźwięczniał w wielu miejscach, które warszawiak ubezdźwięczni.
źródło: NKJP: Internet
Jeszcze przed likwidacją Królestwa Polskiego wyłączono z jego granic nowo utworzoną gubernię chełmską. Władze carskie liczyły, że dzięki temu łatwiej będzie zrusyfikować tamtejszą ludność chłopską wyznania greckokatolickiego, mówiącą dialektem języka ukraińskiego.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Pałaszem i długopisem, Gazeta Wyborcza, 1998-03-20
Nasz przystojny nauczyciel literatury, Brener, był jeszcze młody pomimo mocnej siwizny, nosił elegancki szary garnitur i mówił eleganckim wileńskim dialektem literackim. Gdy nas wiózł na wycieczkę tramwajem, ludzie pytali jeden drugiego: „Po jakiemu on do tych dzieci mówi?” [...].
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
