UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

dumnie

Chronologizacja

2 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: przysłówek

stopień równy dumnie
stopień wyższy dumniej

Pochodzenie

Zob. duma

1. kroczyć

Definicja

w sposób właściwy dla kogoś, kto uważa, że może się czymś chwalić i być z czegoś szczególnie zadowolony

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Połączenia

  • brzmieć, kroczyć, mówić, nieść, obnosić, odpowiedzieć, odrzec, ogłaszać, paradować, podkreślać, pokazywać, powiewać, prezentować, prężyć, spoglądać, wkroczyć, wypiąć coś, wyprostować się dumnie

Cytaty

Pati - zawołał w stronę baru - podejdź tutaj! To moja córka - dumnie wypiął brzuch.

źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010

– Mam pięcioro dzieci – dumnie oświadczył Bowman.

źródło: NKJP: John Ringo: Tam będą smoki, Esensja, nr 1, 2005

Na następnej stronie ta sama para dumnie prezentowała niemowlę w czepeczku i długiej sukience.

źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

2. wyniośle

Definicja

w sposób charakterystyczny dla kogoś, kto ocenia siebie zbyt wysoko

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Relacje znaczeniowe

synonimy:  bufoniasto, wyniośle, zarozumiale, zarozumialsko
antonimy:  pokornie, skromnie, uniżenie II

Połączenia

  • dumnie unosić głowę; patrzeć, spoglądać dumnie

Cytaty

Dziewczyna dumnie odpłynęła w stronę rynku, a jej pośladki poruszały się pod szortami, wzbudzając u Patera bardzo określony niepokój.

źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009

Ze ścian w saloniku spogląda na nas, w różnych ujęciach, pułkownik Kadafi: w okularach, mundurze, z dumnie uniesioną głową.

źródło: NKJP: Bogusław Sonik: Trypolis „po zachodniemu”, Dziennik Polski, 2005-06-28

Poeta kroczył dumnie i z wielkopańską miną, mało pasującą do wystrzępionego i utytłanego w mące kabata.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001

Chodziła z dumnie podniesioną głową, lecz w duchu aż się kuliła w oczekiwaniu na szyderstwa, komentarze i wytykanie palcami.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

Data ostatniej modyfikacji: 20.11.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj