Bo przecież jest jeszcze Stare Miasto i mieszkanie w kamieniczce, które było doszczętnie zrujnowane.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Księżyc nad Zakopanem, 2006
Po drodze mijaliśmy spalone wsie i osady - wszystkie doszczętnie ograbione.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004
W 1697 miasto zniszczył niemal doszczętnie wielki pożar; w 1754 spłonęło polskie przedmieście.
źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1997
Kiedy zjawiłem się tam - a była dopiero jedenasta rano - co najmniej trzy czwarte załogi, czyli ponad sto pięćdziesiąt osób było doszczętnie pijanych i niezdolnych do jakiejkolwiek pracy.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
Jest przecież koło zera, a oni, doszczętnie przemoknięci, tkwią twardo na nawietrznej burcie, gotowi do akcji na każde skinienie kapitana.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985
Składnia
doszczętnie _ Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej niszczenie, ubywanie czegoś