UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

niezguła

Chronologizacja

1865, Kmiotek, nr 42, polona.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. niezguła
niezgułowie
niezguły
ndepr
niezguły
depr
D. niezguły
niezgułów
niezguł
C. niezgule
niezgułom
B. niezgułę
niezgułów
niezguły
N. niezgułą
niezgułami
Ms. niezgule
niezgułach
W. niezguło
niezgułowie
niezguły
ndepr
niezguły
depr

Inne uwagi

Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm niezguł. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. lm niezgułów lub r. ż, D lm niezguł

Pochodzenie

Etymologia niejasna. Możliwe przeinaczenie pol. gwarowego niezgłoba, a to od pol. gwarowego głobić 'ściskać mocno, spajać' (Bańk.).

Definicja

pot.  pejorat. 
osoba niezręczna i nieumiejąca sobie poradzić w różnych dziedzinach życia

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka sprawność i wydolność organizmu

Relacje znaczeniowe

synonimy:  ciamajda, ciapa, ciapcia, ciapciak, ciemięga, fujara, gapa, kapcan, lebiega, lebioda, niedojda, niedołęga, niedorajda, oferma, safanduła

Cytaty

Niezguła wahał się nawet, czy zawołać Stanisława, bo ten miał być bardzo zajęty, ale wreszcie zawołał: „Stachu, jakaś kobita do ciebie!”

źródło: NKJP: Andrzej Bart: Rewers: nowela filmowa, 2009

Józwa był niezgułą, analfabetą, milczkiem i tłumokiem o sękatych rękach, popękanych jak konary sosen na Pustyni Błędowskiej, w dodatku nos miał czerwony i wielki jak sztucznie wyhodowany ogór.

źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010

Wynika z tego, że ich szef, czy główny przedstawiciel, jest niezgułą i zapomniał powiedzieć o czymś bardzo ważnym, albo z nim się nie zgadzają.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 28.02.1992

Dla niego zawsze byłam tylko niezgułą, ofiarą losu, idiotką...

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

– Starzy z jedynakiem do miasta, bo to wielkie państwo przecież, a ta do garów i świń. Do parnika i w pole! Z miasta wracali i dalej ją od leniwych, niezguł i brudasów wyzywać.

źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008

Data ostatniej modyfikacji: 11.04.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj