lebiega

  • pot.  pejorat.  osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    sprawność i wydolność organizmu

  • Twój mąż to lebiega.

    źródło: NKJP: Iwona L. Konieczna: Szarlotka z ogryzków, 2006

    Nie była jakąś tam lebiegą. Skuteczna, po wielokroć nagradzana. Przecież sama nie wymyślała tych konkursów, rankingów. Nie przyznawała sobie również tych wyróżnień, dyplomów, nagród.

    źródło: NKJP: Sławomir Dąblewski: Jak wylać dziecko z kąpielą, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2006-05-02

    Dwóch żołnierzy elitarnej jednostki marines morduje kolegę. Nie jest to mord zamierzony, ale raczej uboczny efekt zastosowania [...] nieformalnego „systemu wychowawczego” przeznaczonego dla koszarowych lebiegów, skarżypytów i w ogóle wszystkich, którzy wyłamują się z równego szeregu.

    źródło: NKJP: Paweł Mossakowski: Z kina, Gazeta Wyborcza, 1993-04-26

    Ja wracam na Równiny, dlatego oddali te lebiegi pod moją komendę.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

    Czy młody kwiat polskiej ekonomii składa się wyłącznie z lebieg i leniuchów?

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1, ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. lebiega
    lebiegi
    D. lebiegi
    lebiegów
    lebieg
    C. lebiedze
    lebiegom
    B. lebiegę
    lebiegów
    lebiegi
    N. lebiegą
    lebiegami
    Ms. lebiedze
    lebiegach
    W. lebiego
    lebiegi

    Inne uwagi

    Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm lebieg, B. lm lebiegi. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm lebiegów lub r. ż, D. lm lebieg, B. lm lebiegi

  • Zob. lebioda

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XX w., SJPDor
Data ostatniej modyfikacji: 28.08.2017