lebiega
-
pot. pejorat. osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
Twój mąż to lebiega.
źródło: NKJP: Iwona L. Konieczna: Szarlotka z ogryzków, 2006
Nie była jakąś tam lebiegą. Skuteczna, po wielokroć nagradzana. Przecież sama nie wymyślała tych konkursów, rankingów. Nie przyznawała sobie również tych wyróżnień, dyplomów, nagród.
źródło: NKJP: Sławomir Dąblewski: Jak wylać dziecko z kąpielą, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2006-05-02
Dwóch żołnierzy elitarnej jednostki marines morduje kolegę. Nie jest to mord zamierzony, ale raczej uboczny efekt zastosowania [...] nieformalnego „systemu wychowawczego” przeznaczonego dla koszarowych lebiegów, skarżypytów i w ogóle wszystkich, którzy wyłamują się z równego szeregu.
źródło: NKJP: Paweł Mossakowski: Z kina, Gazeta Wyborcza, 1993-04-26
Ja wracam na Równiny, dlatego oddali te lebiegi pod moją komendę.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Czy młody kwiat polskiej ekonomii składa się wyłącznie z lebieg i leniuchów?
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lebiega
lebiegi
D. lebiegi
lebiegów
lebieg
C. lebiedze
lebiegom
B. lebiegę
lebiegów
lebiegi
N. lebiegą
lebiegami
Ms. lebiedze
lebiegach
W. lebiego
lebiegi
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm lebieg , B. lm lebiegi . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B. lm lebiegów lub r. ż, D. lm lebieg , B. lm lebiegi
-
Zob. lebioda