kosynier
-
w dawnej Polsce żołnierz uzbrojony w broń sieczną w formie przerobionej chłopskiej kosy z ostrzem postawionym na sztorc
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
hiperonimy: żołnierz
-
- dzielni kosynierzy
- kosynierzy Kościuszki
- atak, oddział kosynierów
- kosynierzy atakowali, walczyli
-
[...] dziadek weteran walczył jako kosynier i o strzelaniu nie miał pojęcia.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1965
Mój przodek był racławickim kosynierem, uczestnikiem Insurekcji z 1794 roku, a ojciec żołnierzem AK.
źródło: NKJP: Kościuszkowskie tylko jedne, Dziennik Polski, 2003-11-20
Dziś również potrzeba nam takiej miłości ojczystej ziemi, jak umiłowali ją chłopi, kosynierzy i ich dowódca Tadeusz Kościuszko.
źródło: NKJP: Łukasz Śmiatacz: Powiatowe i Gminne Dożynki w Kraszewicach: Wspólnota chleba, Czas Ostrzeszowski, 2006
W 1848 pod Trzebawiem był obóz powstańczy 500 kosynierów i strzelców pod komendą przybyłego z emigracji [...] powstańca z 1831 [...].
źródło: NKJP: Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska. Przewodnik, 1989
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kosynier
kosynierzy
ndepr kosyniery
depr D. kosyniera
kosynierów
C. kosynierowi
kosynierom
B. kosyniera
kosynierów
N. kosynierem
kosynierami
Ms. kosynierze
kosynierach
W. kosynierze
kosynierzy
ndepr kosyniery
depr -
Zob. kosa 1
Wyraz utworzony od pol. kosa z przyr. -ynier wyodrębnionym z zapożyczonych wcześniej: inżynier, karabinier (Sław.).