-
jęz.
wyraz nazywający kobietę wykonującą określony zawód lub pełniącą określoną funkcję, traktowany jako pochodny słowotwórczo od wyrazu mającego rodzaj gramatyczny męski, nazywającego mężczyznę lub w ogóle osobę pełniącą tę funkcję lub wykonującą ten zawód
-
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
-
-
|
Sufiks -ica powstał na gruncie prasłowiańskim. W tym okresie tworzył feminatywy, substantywizował żeńskie przymiotniki, używany był w funkcji deminutywnej.
źródło: Urszula Bijak: Nazwy wodne dorzecza Wisły. Potamonimy apelatywne, 2013, s. 133 (rcin.org.pl)
|
|
W przykładzie (2) jednostką podstawową jest poseł – wyraz często używany w języku polskim (feminatyw posłanka jest stosowany zamiennie z pani poseł).
źródło: Agnieszka Dziob, Paulina Łazarewicz: Słowosieć jako narzędzie wspomagające pracę tłumacza, Rocznik Kognitywistyczny V/2011
|
|
Początek XX wieku to rozkwit feminatywów – kobiety manifestowały, że wręcz nie życzą sobie używania form męskich w określaniu ich zawodów. W czasie międzywojnia nie dziwiły takie formy, jak np. magistra, doktorka czy profesorka.
źródło: Internet: ksiegowosc.infor.pl
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
feminatyw
|
feminatywy
|
|
| D. |
feminatywu
|
feminatywów
|
|
| C. |
feminatywowi
|
feminatywom
|
|
| B. |
feminatyw
|
feminatywy
|
|
| N. |
feminatywem
|
feminatywami
|
|
| Ms. |
feminatywie
|
feminatywach
|
|
| W. |
feminatywie
|
feminatywy
|
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1981,
Studia Rossica Poznaniensia, t. 16, bazhum.muzhp.pl
Data ostatniej modyfikacji: 23.01.2024