zawistnik

  • książk.  pejorat.  osoba, która zazdrości komuś czegoś i życzy mu, aby to utracił
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • synonimy:  zawiśnik
  • Zawistnicy mówili o nim, że ma nadmiar inteligencji i brak mu poczucia humoru.

    źródło: NKJP: Helena Zaworska: Wesołe życie Karola, Gazeta Wyborcza, 1995-12-04

    Jak to w klasie, jest prymus, zawsze obowiązkowo najlepszy, jest zawistnik, który zazdrości mu sukcesów, są słabi i są silni, na szczęście najsilniejszy ma dobre serce.

    źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Prosto z serca, Polityka nr 2646, 2008-03-22

    Jak na doświadczonego wojownika i dworzanina przystało, wiedział, że najważniejsza jest skromność i dyskrecja, które co prawda nie chronią przed posiadaniem wrogów i zawistników, ale pomagają ograniczyć ich liczbę blisko siebie.

    źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. zawistnik
    zawistnicy
    ndepr
    zawistniki
    depr
    D. zawistnika
    zawistników
    C. zawistnikowi
    zawistnikom
    B. zawistnika
    zawistników
    N. zawistnikiem
    zawistnikami
    Ms. zawistniku
    zawistnikach
    W. zawistniku
    zawistnicy
    ndepr
    zawistniki
    depr
  • Zob. zawiść

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł
Data ostatniej modyfikacji: 05.11.2024