zeźlić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywołać rozdrażnienie i zwykle gwałtowną reakcję

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	synonimy:	rozeźlić rozgniewać rozzłościć zagniewać zbiesić zezłościć
	hiperonimy:	zdenerwować

	– Drogi gościu – rzekłem, nie podnosząc głosu, chociaż mnie zeźlił – widzę krzesło, więc siadam. źródło: NKJP: Marek Oramus: „Kankan na wulkanie”, Dziennik Polski, 2008-01-29
	Ta sytuacja zeźliła miejscowych, którzy „z ogniem w oczach” ruszyli na rywala. źródło: NKJP: Stefan Leśniowski, Zabawa, zabawa, Gazeta Krakowska, 2002-11-26
	Nie lubimy być krytykowani, zwłaszcza przez tych, których uważamy za obcych, a może nawet i wrogów, być może dlatego krytyczne opinie na temat sytuacji Opolszczyzny i różnych aspektów życia w naszym regionie tak bardzo nas zeźliły. źródło: NKJP: MOST: Marka ponad wszystko?, Trybuna Śląska, 2002-09-13
	Wystraszony Tadek też z cicha pochlipywać zaczął, czym mnie zeźlił niepomiernie. źródło: KWJP: Danuta Noszczyńska: Pod dwiema kosami czyli przedśmiertne zapiski Żywotnego Mariana, 2012

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: zeźlono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zeźlijmy
2 os.	zeźlij	zeźlijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeźliłbym bym zeźlił	zeźliłabym bym zeźliła	zeźliłobym bym zeźliło	zeźlilibyśmy byśmy zeźlili	zeźliłybyśmy byśmy zeźliły
2 os.	zeźliłbyś byś zeźlił	zeźliłabyś byś zeźliła	zeźliłobyś byś zeźliło	zeźlilibyście byście zeźlili	zeźliłybyście byście zeźliły
3 os.	zeźliłby by zeźlił	zeźliłaby by zeźliła	zeźliłoby by zeźliło	zeźliliby by zeźlili	zeźliłyby by zeźliły

bezosobnik: zeźlono by

bezokolicznik: zeźlić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zeźliwszy

gerundium: zeźlenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zeźlony

+

zeźlić

+

KOGO