rozzłościć - Wielki słownik języka polskiego PAN

doprowadzić kogoś do złości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

rozdrażnić
rozgniewać
zdenerwować
zezłościć
zirytować

	Jeśli chciał mnie rozzłościć, to mu się udało. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
	W końcu ją rozzłościł. W jej twarzy poczerwieniało wszystko prócz ust i oczu. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	Ta dziewczyna mnie rozzłościła swoją pewnością, że się nie zakocha. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak,1976
	Upust swojej złości dali w szatni Strumyka. Korkami porysowali ściany, czym rozzłościli działaczy zespołu z Malawy. źródło: NKJP: (Pawlo): Podglądanie dało efekt, Dziennik Polski, 2008-10-13
	Maurycego rozzłościły nie tyle słowa brata, ale nieznośna pewność, z jaką przypisywał sobie rolę godnego tego miana dziedzica znakomitego domu, o rodowodzie sięgającym piętnastego wieku, gdy pewien płatnerz nazwiskiem Ludwig Hene pojawił się w saksońskim miasteczku Celle wraz ze swą małżonką Eleonore z domu Plitz. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozzłościłem +(e)m rozzłościł	rozzłościłam +(e)m rozzłościła	rozzłościłom +(e)m rozzłościło	rozzłościliśmy +(e)śmy rozzłościli	rozzłościłyśmy +(e)śmy rozzłościły
2 os.	rozzłościłeś +(e)ś rozzłościł	rozzłościłaś +(e)ś rozzłościła	rozzłościłoś +(e)ś rozzłościło	rozzłościliście +(e)ście rozzłościli	rozzłościłyście +(e)ście rozzłościły
3 os.	rozzłościł	rozzłościła	rozzłościło	rozzłościli	rozzłościły

bezosobnik: rozzłoszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozzłośćmy
2 os.	rozzłość	rozzłośćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozzłościłbym bym rozzłościł	rozzłościłabym bym rozzłościła	rozzłościłobym bym rozzłościło	rozzłościlibyśmy byśmy rozzłościli	rozzłościłybyśmy byśmy rozzłościły
2 os.	rozzłościłbyś byś rozzłościł	rozzłościłabyś byś rozzłościła	rozzłościłobyś byś rozzłościło	rozzłościlibyście byście rozzłościli	rozzłościłybyście byście rozzłościły
3 os.	rozzłościłby by rozzłościł	rozzłościłaby by rozzłościła	rozzłościłoby by rozzłościło	rozzłościliby by rozzłościli	rozzłościłyby by rozzłościły

bezosobnik: rozzłoszczono by

bezokolicznik: rozzłościć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozzłościwszy

gerundium: rozzłoszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozzłoszczony

odpowiednik aspektowy: złościć

+

rozzłościć

+

KOGO + (CZYM)