-
1.
książk. o tym, o czym mowa, nadawca mówi coś, dzięki czemu odbiorca wie, jeśli do tej pory nie wiedział, że to, co wcześniej zostało o tym, o czym mowa, powiedziane, jest prawdą -
komentarz przyrematyczny
-
- częściej wszak
-
wykładnik wnioskowania
-
Zmuszał się do jedzenia, nie chcąc rozpętać jej troskliwości. Wszakże nic by nie pomogła.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1996
Nie zachowujcie się więc jak dziewczynki, wyszarpujące sobie przez stół tacę z łakociami. Zaproponowane przez Filippę principium jest wszakże jasne.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001
No i później tylko ja zostanę ułaskawiona, bo „to przecież głuptas jeszcze”, więc ja jedna z całej armii zjem obiad, a głodni wojownicy znienawidzą mnie z całej duszy i postanowią odebrać mi rangę ciury i przesunąć mnie do cywila, co jest wszakże najgorszą obrazą.
źródło: NKJP: Joanna Kulmowa: Topografia myślenia, 2001
-
część mowy: partykuła
podklasa: uzasadniająca
-
wszakże _ ograniczenia zakresu użycia:nie: Cz. rozk.szyk: zmienny: neutralna antepozycja
obligatoryjny poprzedzający kontekst -
Zob. wszak , że