speszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

stracić pewność siebie i poczuć się zakłopotanym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

skonfundować się
zdeprymować się
zdetonować się
zmieszać się

nowicjusz, rozmówca speszył się, dziecko speszyło się
speszyć się brakiem reakcji, czyimś milczeniem, obecnością kamer i dziennikarzy
speszyć się na egzaminie, na scenie; na widok obcych osób
speszyć się lekko, nieco, trochę, wyraźnie
speszyć się i posmutnieć, speszyć się i spuścić wzrok, speszyć się i zamilknąć, speszyć się i zdenerwować

	Speszył się, zesztywniał, zaczął coś bezsensownie mamrotać. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska, Piotr Pietucha: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
	Speszył się trochę naszym milczeniem i przez chwilę przyglądał się nam badawczo, szczerząc spod niedomkniętych warg żółte, zajęcze zęby. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995
	Miał falujące włosy i zniewalający uśmiech. Pocałował ją w rękę. Speszyła się, bo rówieśnicy traktowali ją po kumplowsku. źródło: NKJP: Maria Terlecka, Gazeta Wyborcza,1993-03-12,
	- A dokąd to kawaler wędruje? - spytała. - Do Bujwidz, proszę pani. - To idziesz w odwrotną stronę. - W odwrotną? - speszył się chłopiec. - Ja myślałem, że idę dobrze. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	speszyłem się +(e)m się speszył	speszyłam się +(e)m się speszyła	speszyłom się +(e)m się speszyło	speszyliśmy się +(e)śmy się speszyli	speszyłyśmy się +(e)śmy się speszyły
2 os.	speszyłeś się +(e)ś się speszył	speszyłaś się +(e)ś się speszyła	speszyłoś się +(e)ś się speszyło	speszyliście się +(e)ście się speszyli	speszyłyście się +(e)ście się speszyły
3 os.	speszył się	speszyła się	speszyło się	speszyli się	speszyły się

bezosobnik: speszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		speszmy się
2 os.	spesz się	speszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	speszyłbym się bym się speszył	speszyłabym się bym się speszyła	speszyłobym się bym się speszyło	speszylibyśmy się byśmy się speszyli	speszyłybyśmy się byśmy się speszyły
2 os.	speszyłbyś się byś się speszył	speszyłabyś się byś się speszyła	speszyłobyś się byś się speszyło	speszylibyście się byście się speszyli	speszyłybyście się byście się speszyły
3 os.	speszyłby się by się speszył	speszyłaby się by się speszyła	speszyłoby się by się speszyło	speszyliby się by się speszyli	speszyłyby się by się speszyły

bezosobnik: speszono by się

bezokolicznik: speszyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: speszywszy się

gerundium: speszenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: peszyć się

Rz _osobowy	+	speszyć się	+	CZYM
Rz _osobowy	+	speszyć się	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Od: peszyć (się) .
Por. pech