toż

  • daw.  o tym, o czym mowa, nadawca mówi coś, co uważa za oczywiste, a co jest niezgodne z tym, co powiedziane wcześniej
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik wnioskowania

  • (quasi)synonimy:  przecie
    przecież
  • Jakże tak? Zaprzeć się? Toż to moja wiara...

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Jak to? Jak to: wsiadamy?! Toż widzę na własne oczy, że na tabliczce jest napisane: Gdynia - Przemyśl, a my jedziemy do Warszawy!

    źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996

    Deczko nie był dobry do rady, toż szkopy spalili jemu ojców, a żonę z dzieciakami musiał zostawić za Uralem.

    źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974

    Jestem zbulwersowany pomysłem urzędników skarbowych, aby fundacje płaciły nowy, 40-proc. podatek. Toż jak padną fundacje, to padnie wszelka charytatywa!

    źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1995-02-22

  • część mowy: partykuła

    podklasa: uzasadniająca

  • toż _
    szyk: stały: antepozycja
    obligatoryjny poprzedzający kontekst
  • Zob.  to I ,  że 

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., Bor
Data ostatniej modyfikacji: 30.08.2015