trudno II

I
  • mówiący, mimo iż nie akceptuje jakiegoś stanu rzeczy w pełni, zgadza się z tym, że musi on istnieć/nastąpić
  • wykładnik rezygnacji

  • – Nie. Nie znam. Nie wiem – powiedział zdziwiony Jasiński.
    – No trudno, nieważne. Jeszcze raz dziękuję za pomoc.

    źródło: NKJP: Marek Kochan: Ballada o dobrym dresiarzu, 2005

    A cóż robi człowiek naprawdę skromny i pokorny? Pisze swoją książkę czy wygłasza odczyt starając się to zrobić najlepiej jak potrafi i myśli sobie: „Nie uda się, to trudno. Korona mi z głowy nie spadnie”.

    źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995

    Wygląda na to, że tylko mnie bojkotują. Trudno, będę żył jako słup powietrza. Nikt się nie odzywa do mnie, więc i ja nie będę się odzywał do nikogo.

    źródło: NKJP: Stanisław Kowalewski: Czarne okna, 1993

    Völlinger ukłonił się i wyszedł do szatni.
    Trudno – Domagalla [...] był wyjątkowo wyrozumiały. – Zaraz znajdziemy czwartego.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003

    – Panu – nie wierzę.
    Trudno.

    źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985

  • część mowy: komentarz metatekstowy

    podklasa: komentarz przyzdaniowy

  • /trudno/
    trudno, _
    _, trudno
    szyk: wypowiedzeniowe
  • Zob. trudny

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., SStp
FRAZEOLOGIZMY:
Data ostatniej modyfikacji: 21.04.2015