uroić się

  • powstać tylko w czyjejś wyobraźni, a zostać uznanym za coś rzeczywistego
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

    • jakiś pomysł uroił się; jakaś myśl uroiła się
    • uroić się w czyjejś głowie, w czyjejś wyobraźni
  • Duch zamordowanego króla nie pojawia się, jego słowa wypowiadają inne postaci lub sam Hamlet. Kto wie, może i samej zbrodni nie było, uroiła się ona duńskiemu księciu?

    źródło: NKJP: Jarosław Zalesiński: Odłożona matura, Dziennik Bałtycki, 2000-08-14

    Nauczyciele byli dla nas autorytetami, kochaliśmy ich, bo byli doskonale wykształceni, sprawiedliwi [...]. Nigdy więc nikomu z nas nie uroił się w ptasim móżdżku pomysł włożenia na głowę panu od geografii kosza na śmieci albo zwyzywania rusycystki od...

    źródło: NKJP: Olgerd Dziechciarz: Dobrze się stało, że otwarto tę puszkę Pandory, Gazeta Krakowska, 2006-11-03

    Gościowi uroiło się, że w bazie komunikacji miejskiej są zbiorniki z paliwem, które strajkujący chcą wysadzić.

    źródło: NKJP: Jerzy Witaszczyk: Fatamorgana, Dziennik Łódzki, 2007-08-30

    Kiedy po raz pierwszy uroiło się wam, że zostaniecie gwiazdami rocka?

    źródło: NKJP: Bracia Gallagherowie: Sfera mroku, CKM, 2005 nr 05

  • Rznieżywotny + uroić się +
    KOMU
    Ø + uroić się +
    KOMU + że ZDANIE
  • Zob. roić się

CHRONOLOGIZACJA:
1814, SL
Data ostatniej modyfikacji: 23.08.2017