imiesłów

  • występująca w kilku typach forma odmiany czasownika, która odmienia się jak przymiotnik lub pozostaje nieodmienna jak przysłówek
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • [...] imiesłów może pełnić funkcję okolicznika czasu bądź okolicznika sposobu.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 06.10.1999

    Zdecydowanie zanika też zdolność konstruowania poprawnych leksykalnie i semantycznie wypowiedzi. Dominują zdania pojedyncze, o możliwości użycia imiesłowu nikt nie słyszał.

    źródło: NKJP: Jolanta Łaba: Harcerz jest czysty...w mowie! Dbamy o język naszych wychowanków, Czuwaj, 2007-06

    Jak wspominał ktoś niedawno w „Gazecie Wyborczej”, parędziesiąt lat temu odpowiednia komisja PAN uchwaliła, żeby odtąd „nie” z imiesłowem pisać zawsze łącznie. Uchwała ta nie weszła jednak w życie wobec sprzeciwu Biura Politycznego PZPR przerażonego perspektywą takiej rewolucji.

    źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Dokąd jedziesz, Wojtku?, Gazeta Wyborcza,1996-03-08

    [...] Paweł wykłócał się z korektorką o pisownię łączną imiesłowów z przeczeniem [...].

    źródło: NKJP: Karolina Macios: Wszyscy mężczyźni mojego kota, 2008

    Stąd dochodzi do konfliktu między formą i znaczeniem w takich np. pozornych imiesłowach jak stojący lub siedzący używanych w wyrażeniach miejsca stojące, siedzące.

    źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego,1999

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. imiesłów
    imiesłowy
    D. imiesłowu
    imiesłowów
    C. imiesłowowi
    imiesłowom
    B. imiesłów
    imiesłowy
    N. imiesłowem
    imiesłowami
    Ms. imiesłowie
    imiesłowach
    W. imiesłowie
    imiesłowy
  • Zob.  imię  (dawniej: 'wyraz odmieniany przez przypadki, rzeczownik'),  słowo  (dawniej: 'wyraz odmieniany przez osoby, czasownik').