wykorkować - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. umrzeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

	synonimy:	Bóg powołał do siebie kogoś fiknąć kipnąć kojfnąć ktoś dokonał żywota ktoś kopnął w kalendarz ktoś odwalił kitę ktoś położył się do grobu ktoś przeniósł się na łono Abrahama ktoś rozstał się z życiem ktoś wyciągnął kopyta ktoś wydał ostatnie tchnienie ktoś wywinął orła ktoś wyzionął ducha ktoś zamknął oczy ktoś zasnął na wieki ktoś zszedł z tego świata odejść pomrzeć przekręcić się skonać skończyć się umrzeć wykitować wykopyrtnąć zdechnąć zemrzeć zgasnąć życie uszło z kogoś
	antonimy:	ktoś przyszedł na świat narodzić się urodzić się

Cytaty

Z ojcem, już nieżyjącym, kobieta nie utrzymywała kontaktów. Dostała po nim jedynie nazwisko i nieco kasy, gdy wykorkował.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński, Rytuał, 2008

Za radą osobistego konowała zażywa silne środki farmaceutyczne, które jednakże rujnują mu wątrobę. Wielki, boski Valentino może wykorkować na raka wątroby, (co też później się stało), jednakże nie wolno mu dopuścić do wyłysienia.

źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001

Facet po sześćdziesiątce. Niedługo wykorkuje ze strachu przez rzeczywistością.

źródło: NKJP: Andrzej Żor: Jedenaście dialogów z porcelanową filiżanką w tle, 2009

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wykorkuję	wykorkujemy
2 os.	wykorkujesz	wykorkujecie
3 os.	wykorkuje	wykorkują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykorkowałem +(e)m wykorkował	wykorkowałam +(e)m wykorkowała	wykorkowałom +(e)m wykorkowało	wykorkowaliśmy +(e)śmy wykorkowali	wykorkowałyśmy +(e)śmy wykorkowały
2 os.	wykorkowałeś +(e)ś wykorkował	wykorkowałaś +(e)ś wykorkowała	wykorkowałoś +(e)ś wykorkowało	wykorkowaliście +(e)ście wykorkowali	wykorkowałyście +(e)ście wykorkowały
3 os.	wykorkował	wykorkowała	wykorkowało	wykorkowali	wykorkowały

bezosobnik: wykorkowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wykorkujmy
2 os.	wykorkuj	wykorkujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykorkowałbym bym wykorkował	wykorkowałabym bym wykorkowała	wykorkowałobym bym wykorkowało	wykorkowalibyśmy byśmy wykorkowali	wykorkowałybyśmy byśmy wykorkowały
2 os.	wykorkowałbyś byś wykorkował	wykorkowałabyś byś wykorkowała	wykorkowałobyś byś wykorkowało	wykorkowalibyście byście wykorkowali	wykorkowałybyście byście wykorkowały
3 os.	wykorkowałby by wykorkował	wykorkowałaby by wykorkowała	wykorkowałoby by wykorkowało	wykorkowaliby by wykorkowali	wykorkowałyby by wykorkowały

bezosobnik: wykorkowano by

bezokolicznik: wykorkować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykorkowawszy

gerundium: wykorkowanie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wykorkowanie	wykorkowania
D.	wykorkowania	wykorkowań
C.	wykorkowaniu	wykorkowaniom
B.	wykorkowanie	wykorkowania
N.	wykorkowaniem	wykorkowaniami
Ms.	wykorkowaniu	wykorkowaniach
W.	wykorkowanie	wykorkowania

odpowiednik aspektowy: korkować

Składnia

+

wykorkować

+

(na CO | z CZEGO)

Pochodzenie

Od: korkować